Avansert søk

22 treff

Nynorskordboka 22 oppslagsord

kasus 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

same opphav som kasus (1

Tyding og bruk

  1. i medisin: sjukdomstilfelle
    Døme
    • eit vanskeleg kasus;
    • ein pasient er meir enn eit kasus
  2. i overført tyding: eksempel (1);
    tilhøve, skjebne
    Døme
    • sosiale kasus;
    • ho skildrar kasusa i blokka si;
    • saka er eit kasus for politikarane

vokativ

substantiv hankjønn

Opphav

av latin (casus) vocativus, av vocare ‘kalle, rope på’

Tyding og bruk

i visse språk: kasus for person som ein vender seg til, til dømes i latin domine ‘Å, herre’

subjektskasus

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

i kasusspråk: kasus (1 som subjektet står i;

nomen 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin ‘namn’

Tyding og bruk

i grammatikk: samnemning for substantiv og adjektiv, òg brukt om andre ord som blir bøygde i kjønn, tal og kasus

kasusspråk

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

språk som har kasus (1

kasusform

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

ordform som merkjer ut kasus (1

kasusbøying

substantiv hokjønn

Opphav

av kasus (1

Tyding og bruk

bøying av eit ord i ulike kasusformer

akkusativ

substantiv hankjønn

Uttale

akusˊsativ

Opphav

av latin (casus) accusativus ‘klage(kasus)'; basert på ei feiltolking av gresk (ptosis) aitiatike ‘den påverka (kasusen)'

Tyding og bruk

kasus (1 som syner at eit nomen (1 er direkte objekt i ei setning eller er styrt av visse preposisjonar
Døme
  • i kasusspråk står objektet oftast i akkusativ;
  • den tyske preposisjonen ‘gegen’ styrer akkusativ

ablativ

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin (casus) ablativus

Tyding og bruk

kasus (1, til dømes i latin, som uttrykkjer retning bort frå ein stad

deklinere

deklinera

verb

Uttale

deklineˊre

Opphav

av latin de- og clinare ‘halle, bøye’; jamfør de-

Tyding og bruk

bøye substantiv, adjektiv, determinativ og pronomen i kjønn, tal, kasus og bunden eller ubunden form