Nynorskordboka
subjekt
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit subjekt | subjektet | subjekt | subjekta |
Opphav
frå latin, av subjicere ‘leggje inn under’Tyding og bruk
- i filosofi: sansande, tenkjande, viljande eg;motsett objekt (1)
- i grammatikk: setningsledd som verbalet (1 seier noko om, som saman med verbalet utgjer ei setning, og som nemner det som er eller gjer noko i aktive setningar og det som handlinga blir retta mot i passive setningar
Døme
- 'jenta' er subjekt i setninga ‘jenta lo’
Faste uttrykk
- formelt subjektord, vanlegvis ‘det’, som står på subjektsplassen i ei setning der det eigenlege subjektet kjem seinare eller der verbet ikkje krev subjekt
- i setninga ‘det er kaldt’ er ‘det’ formelt subjekt
- logisk subjektsetningsledd som står for den eller det handlande, men som ikkje treng vere identisk med det grammatiske subjektet