Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 2 oppslagsord

heidning

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt heiðingi, av forelda adjektiv heden, samanheng med hede; av heiden

Tyding og bruk

  1. person som ikkje tilhøyrer kristendomen, jødedomen eller nokon av dei andre store religionane;
    heiden (1) person
    Døme
    • misjonen mellom heidningane
  2. Døme
    • han var reinspikka heidning

hede

substantiv hankjønn

Opphav

frå dansk; same opphav som hei (1

Tyding og bruk

om utanlandske forhold: skoglaust og udyrka område;
Døme
  • den jyske heden