Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

habil

adjektiv

Opphav

gjennom fransk; frå latin habilis ‘passande, dugande’

Tyding og bruk

dyktig (1), før (1, 1)
Døme
- ein habil symjar
kompetent
Døme
- ein habil søkjar
i jus: som stettar dei krava lova set for å kunne utføre ei viss handling med rettsleg verknad;
motsett inhabil (1)

inhabil

adjektiv

Uttale

inˊhabil

Opphav

jamfør in- og habil

Tyding og bruk

i jus: ugild (3)
Døme
- dommaren var inhabil
uskikka, inkompetent

habilitet

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom tysk, fransk; frå latin habilitas

Tyding og bruk

det å vere habil (1);
dugleik, kompetanse
i jus: det å vere habil (3)
Døme
- spørsmålet om habilitet vart drøfta med dei juridisk fagansvarlege