Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
19 treff

Bokmålsordboka 9 oppslagsord

stuss 1

substantiv hankjønn

Opphav

av stusse (1

Betydning og bruk

  1. (lett) klipp
    Eksempel
    • trenge en stuss i nakken
  2. pynt, stas
    Eksempel
    • komme i sin fineste stuss
Artikkelside

stuss 2

substantiv hankjønn

Opphav

fra tysk; beslektet med stusse (1

Betydning og bruk

  1. rumpe, bakende;
    jamfør bakstuss
  2. rørstump med gjenger
Artikkelside

stuss 3

substantiv hankjønn

Opphav

av stusse (2

Betydning og bruk

  1. tvil, nøling
    Eksempel
    • komme i stuss om noe
  2. sprett av ball
Artikkelside

stuss 4

adjektiv

Opphav

fra tysk; beslektet med stuss (2

Betydning og bruk

ordknapp, mutt
Eksempel
  • han er stuss og tverr
Artikkelside

stusse 1

verb

Opphav

fra tysk; samme opprinnelse som stusse (2

Betydning og bruk

  1. klippe kortere
    Eksempel
    • stusse hår og skjegg;
    • stusse hekken
  2. pynte, stase (seg)
    Eksempel
    • stusse seg til festen
Artikkelside

stusse 2

verb

Opphav

fra tysk, opprinnelig ‘(få til å) støte mot’

Betydning og bruk

  1. stanse opp og tenke seg om;
    bli forundret;
    lure på
    Eksempel
    • stusse over noe;
    • jeg stusset da jeg hørte det
  2. sprette lett
    Eksempel
    • ballen stusset
  3. gi et lite spark eller støt
    Eksempel
    • spilleren stusset ballen videre
Artikkelside

stusslig

adjektiv

Opphav

trolig av stuss (4

Betydning og bruk

kjedelig, trist
Eksempel
  • det er stusslig å være alene;
  • et stusslig sted
Artikkelside

bakstuss

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør stuss (2, 1)

Betydning og bruk

Artikkelside

oppstuss

substantiv intetkjønn

Opphav

av lavtysk upstutzig ‘som støter imot’; jamfør stuss (1

Betydning og bruk

stor oppmerksomhet;
bråk, oppstyr, uro
Eksempel
  • det ble mer oppstuss enn vi hadde regnet med;
  • de laget ikke noe oppstuss om det;
  • jeg ville ikke ha alt det oppstusset
Artikkelside

Nynorskordboka 10 oppslagsord

stuss 1

substantiv hankjønn

Opphav

av stusse (1

Tyding og bruk

  1. (lett) klipp
    Døme
    • han treng ein stuss
  2. pynt, stas
    Døme
    • kome i sin finaste stuss
  3. oppstyr, ståk;
    jamfør oppstuss
Artikkelside

stuss 2

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk; samanheng med stusse (1

Tyding og bruk

  1. rumpe, bakende;
    jamfør bakstuss
  2. røyrstump med gjenge
Artikkelside

stuss 3

substantiv hankjønn

Opphav

av stusse (2

Tyding og bruk

  1. tvil, nøling
    Døme
    • kome i stuss om noko
  2. sprett av ball
Artikkelside

stuss 4

adjektiv

Opphav

frå tysk; samanheng med stuss (2

Tyding og bruk

ordknapp, mutt
Døme
  • stuss og tverr
Artikkelside

stusse 1

stussa

verb

Opphav

frå tysk; same opphav som stusse (2

Tyding og bruk

  1. klippe stuttare
    Døme
    • stusse hår og skjegg;
    • stusse hekken
  2. pynte, stase (seg)
    Døme
    • stusse seg
Artikkelside

stusse 2

stussa

verb

Opphav

frå tysk, opphavleg ‘(få til å) støyte mot’

Tyding og bruk

  1. stoppe opp og tenkje seg om;
    bli undren;
    lure på
    Døme
    • stusse over noko;
    • eg stussa da eg høyrde det
  2. sprette lett
    Døme
    • ballen stussa
  3. sende vidare med eit lite spark eller ein støyt
    Døme
    • spelaren stussa ballen vidare
Artikkelside

kort 2

adjektiv

Opphav

norrønt kortr, gjennom lågtysk; frå latin curtus ‘avstytt’

Tyding og bruk

  1. som er liten i utstrekning, ikkje lang;
    Døme
    • eit kort vegstykke;
    • ei kort bukse;
    • gjere kortare
  2. med små mellomrom, i snøgt tempo
    Døme
    • ha kort pust
  3. om framstilling, stil: i eller med få ord
    Døme
    • ei kort melding
  4. ikkje seig eller smidig
    Døme
    • deigen vart så kort
  5. om svar: stuss (4;
    Døme
    • svare kort

Faste uttrykk

  • gjere eit hovud kortare
    avrette ved å hogge hovudet av
  • gjere kort prosess
    straffe, gjere det av med (nokon) i ein fart;
    handle raskt;
    ikkje vente med å utføre
  • kome til kort
    ikkje strekkje til;
    mislykkast
  • kort og godt
    stutt sagt;
    rett og slett
    • det var kort og godt eit hendeleg uhell
  • trekkje det kortaste strået
Artikkelside

stussleg

adjektiv

Opphav

truleg av stuss (4

Tyding og bruk

keisam, trist
Døme
  • det er stussleg å vere aleine;
  • ein stussleg stad med lite omskifte
Artikkelside

bakstuss

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør stuss (2

Tyding og bruk

Artikkelside

oppstuss

substantiv inkjekjønn

Opphav

av lågtysk upstutzig ‘som støyter imot’; jamfør stuss (1

Tyding og bruk

stor merksemd;
bråk, oppstyr, uro
Døme
  • det vart mykje oppstuss kring denne saka;
  • dei lagde veldig oppstuss;
  • eg ville ikkje ha alt dette oppstusset
Artikkelside