Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
6 treff

Bokmålsordboka 1 oppslagsord

flykte

verb

Opphav

fra lavtysk; av flukt

Betydning og bruk

  1. rømme (særlig fra fare)
    Eksempel
    • flykte fra landet
  2. komme seg unna;
    unngå
    Eksempel
    • flykte fra hverdagen
Artikkelside

Nynorskordboka 5 oppslagsord

flykte

flykta

verb

Opphav

frå lågtysk; av flukt

Tyding og bruk

  1. fly (11, rømme (særleg frå fare)
    Døme
    • flykte frå fienden
  2. kome seg unna;
    unngå
    Døme
    • flykte frå problema
Artikkelside

landflyktig

adjektiv

Tyding og bruk

som er flykta eller vist bort frå heimlandet sitt
Døme
  • landflyktige nordmenn under krigen
Artikkelside

sefard

substantiv hankjønn

Opphav

hebraisk

Tyding og bruk

jøde som flykta frå Spania og Portugal i 1490-åra og slo seg ned i Nord-Afrika, Tyrkia og Vest-Europa, til skilnad frå askenas
Artikkelside

flyktning

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk , omdanning av eldre flyktling etter ord på -ning

Tyding og bruk

person som har flykta frå heimlandet sitt;
person som er på flukt
Døme
  • flyktningane etter borgarkrigen
Artikkelside

eksilregjering

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

regjering (2) som er flykta til eller danna i utlandet på grunn av dei politiske tilhøva i heimlandet;
jamfør eksil
Døme
  • den norske eksilregjeringa i London under krigen
Artikkelside