fordel
substantiv hankjønn
Opphav
frå lågtysk; av for- (1Tyding og bruk
Døme
- gje fordelar til nokon;
- ha fordel av noko;
- vere til fordel for nokon;
- fordelar og ulemper med ordninga
Faste uttrykk
- med fordelgjerne (2
- opplevingar ein med fordel kunne ha vore forutan
- tale til fordel forvere gunstig for
- lite talar til fordel for kraftkrevjande industri i Noreg
- til fordel fortil gagn for
- gje vegløyvingar til fordel for distrikta