terning
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt ten(n)ingr, truleg omlaga av, lågtysk terninc; frå latin quaternioTyding og bruk
- kubisk stykke med seks like sider og auga (5) frå ein til seks til bruk ved brettspel, hasardspel eller til å ta varsel med
Døme
- kaste, slå, riste terningane;
- spele (med) terning(ar) om noko
- lite, meir eller mindre kubisk stykke av noko
Døme
- buljongterning;
- skjere kjøt i terningar