oppkome, oppkomme
substantiv inkjekjønn eller hokjønn
Opphav
norrønt uppkoma ‘det å kome opp eller fram’Tyding og bruk
- underjordisk vassår som bryt fram i dagen;kjelde, olle (2
Døme
- drikkevatn frå ei oppkome
- i overført tyding: kjelde til kunnskap eller idear
Døme
- ho er ei oppkome av energi;
- boka er ei oppkome av ville påfunn