maner
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt manèr, gjennom fransk manière; frå latin manuarius ‘med handa’, av manus ‘hand’Tyding og bruk
Døme
- feire jul på norsk maner
- kunstnarleg framstillingsmåte, stil, særleg om stivna, tilgjord form
Døme
- bruken av rim vart noko av ein maner hos forfattaren
- særleg i fleirtal: måte å te seg på
Døme
- ha gode manerar;
- lære seg fine manerar