kveikje, kveike 2
kveikja, kveika
verb
Opphav
norrønt kveikja; jamfør kvikkTyding og bruk
- gjere opp eld;
Døme
- kveikje opp i omnen;
- bestefar kveikte pipa
- gje ny kraft og styrke;gjere oppglødd;setje mot i
Døme
- kveikje seg på noko sterkt;
- talaren kveikte møtelyden