kasuistikk
substantiv hankjønn
Opphav
frå fransk; av latin casus ‘høve, tilfelle’Tyding og bruk
- skildring av eit eller fleire einskilde sjukdomstilfelle
Døme
- legen har skrive ein utførleg kasuistikk
- i etikk og teologi: det å løyse vanskelege einskilde spørsmål ut frå allmenne moralreglar
- spissfindig resonnement;
Døme
- ho vart ikkje overbevist av kasuistikken hans