fordrive
fordriva
verb
Opphav
frå lågtysk, jamfør norrønt fordrífa ‘tyne’; av for- (2Tyding og bruk
drive bort, jage (ut)
Døme
- fordrive sjukdom;
- vondt skal vondt fordrive;
- fordrive folk frå heimlandet
Faste uttrykk
- fordrive tidafå tida til å gå
- fordrive tida med lesing;
- fordriva tida så godt ein kan