føn
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom tysk; frå latin ‘vestavind’Tyding og bruk
- varm, nedstigande vind frå lesida av fjell
Døme
- i føn og fleire varmegrader er lufta svært tørr
- tørking og forming av hår med fønar
Døme
- dagleg vask og føn slit på håret