dronning
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt dróttning, av dróttinn ‘drott’; av drottTyding og bruk
- kvinneleg monark eller kone til ein konge (1, 1)
Døme
- dronninga la ned veto;
- neste veke kjem kongen og dronninga på besøk til bygda
- kvinne som har høgast status eller vyrdnad i ein krins eller situasjon
Døme
- dronninga av jazz
- hoe som legg egg hos bier, maur og andre insekt som lever i samfunn
Døme
- filteret skal hindre dronninga i å leggje egg der honningen skal vere
- sjakkbrikke ein kan flytte uavgrensa mange ledige felt i alle retningar
Døme
- ho tok dronninga og sette meg i sjakk