adel
substantiv hankjønn
Opphav
frå lågtysk , opphavleg ‘(høgboren) ætt’; samanheng med norrønt aðal ‘eigenskap’ og odelTyding og bruk
- særleg om eldre eller utanlandske forhold: (medlemer av) øvste samfunnsklasse, (oftast) med lovfesta og arvelege førerettar
Døme
- kongen og adelen;
- den franske adelen;
- av gammal adel
- i overført tyding: gjæv, opphøgd eigenskap eller karakter
Døme
- adel i hug og lynne