strut
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt strútr ‘kjegleforma topp (på ein hatt)'Tyding og bruk
- noko som er snurpa saman så det stikk fram i ein spiss;stutt røyr som stikk fram;tut
Døme
- knyte tørkleet i ein strut;
- struten på kaffikjelen
- snute, trut