Nynorskordboka
åtkome, åtkomme
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei åtkome | åtkoma | åtkomer | åtkomene |
| ei åtkomme | åtkomma | åtkommer | åtkommene |
Opphav
norrønt atkomaTyding og bruk
- det å kome fram til ein stad;veg eller passasje som fører fram til ein stad;
Døme
- dei vegane som trengst til åtkome;
- åtkoma til dei øvste gardane var vanskeleg;
- den gode åtkoma til arbeid
- resultat av handling;noko ein er årsak til
Døme
- det var di åtkome at eg fekk jobben