Nynorskordboka
ågerkar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ågerkar | ågerkaren | ågerkarar | ågerkarane |
Opphav
norrønt okr(s)karlTyding og bruk
mann som gjer seg skuldig i åger
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ågerkar | ågerkaren | ågerkarar | ågerkarane |