Nynorskordboka
åger
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein åger | ågeren | ågerar | ågerane |
Opphav
frå dansk; norrønt okrTyding og bruk
(det å ta) for høg rente eller betaling;
det å utnytte ein annans naud, uforstand eller usjølvstende til å oppnå føremoner som står i openbert mishøve til motytinga
Døme
- drive åger