Nynorskordboka
øvst
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| øvst | øvst | øvste | øvste |
Opphav
norrønt øfstr, efstr; sjå øvreTyding og bruk
- som er, ligg lengst eller høgast oppe
Døme
- dei øvste gardane i dalen;
- øvste dekket på båten;
- øvst oppe;
- det ligg øvst i sekken
- som står høgast med omsyn til rang, makt og liknande
- øvste embetsmannen i departementet
- som er samansett av nokon som har nådd høgaste (alders)steget
- gå i øvste klassa
- som er lengst framme, på den mest fornemme plassen;
Døme
- dei øvste plassane ved bordet
- som adverb:
- sitje øvst ved bordet;
- stå øvst på kyrkjegolvet