Nynorskordboka
øvst
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| øvst | øvst | øvste | øvste |
Opphav
norrønt øfstr; jamfør øvreTyding og bruk
- som er eller ligg lengst eller høgast oppe;motsett nedst (1)
Døme
- dei øvste gardane i dalen;
- øvste dekket på båten
- brukt som adverb:
- øvst oppe;
- lua ligg øvst i sekken
- som står høgast på ein skala, i ei rangordning eller liknande
Døme
- øvste embetsmannen i departementet;
- gå i øvste klassa
- brukt som adverb:
- saka står øvst på dagsorden
- brukt som adverb: lengst framme, på den mest fornemme plassen
Døme
- sitje øvst ved bordet;
- stå øvst på kyrkjegolvet