Nynorskordboka
øksel
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit øksel | økselet | øksel | øksla |
Opphav
norrønt ǿxl, ǿxli ‘utvekst’Tyding og bruk
- særleg: unge krøter som er med og nyar opp att buskapen smått om senn
Døme
- bonden har eit godt øksel – mykje ungfe
- evne til øksel (1)
Døme
- det er ikkje noko øksel i denne buskapen
- unaturleg utvokster på kroppen;