Nynorskordboka
vomitiv
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit vomitiv | vomitivet | vomitiv | vomitiva |
Opphav
av fransk vomitif, av vomir ‘spy’; jamfør vomereTyding og bruk
middel som får ein til å kaste opp;