Nynorskordboka
brøk
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein brøk | brøken | brøkar | brøkane |
Opphav
av lågtysk brok, brök; same opphav som brokkTyding og bruk
eit visst tal av dei jamstore delane som ei eining er delt i, uttrykt med ein teljar (1) som merkjer av talet på delane og ein nemnar som syner kor mange delar eininga er delt i
Døme
- ⅖ er ein brøk
Faste uttrykk
- broten brøkbrøk der teljar (1) og nemnar også er brøkar
- ekte brøk
- uekte brøk