Nynorskordboka
utløpar, utlaupar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein utlaupar | utlauparen | utlauparar | utlauparane |
| ein utløpar | utløparen | utløparar | utløparane |
Tyding og bruk
- ubeden gjest i bryllaup eller liknande
- i biologi: tynn utvekst frå ein lekam
Døme
- planta breier seg med utløparar
- grein (2, vidareutvikling
Døme
- skikken er ein utløpar av gammal offerkultus