Artikkelside

Nynorskordboka

substantiv hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ei tunge	tunga	tunger	tungene

norrønt tunga f; samanheng med latin lingua ‘tunge, språk’

beinlaust, muskuløst organ i munnhola hos menneske og dyr
Døme
- sleikje med tunga;
- kjenne etter med tunga
tunge (1, 1) av dyr som matrett
Døme
- smørbrød med tunge
- - oksetunge
  - torsketunge
tunge (1, 1) som talereiskap
Døme
- eg vil ikkje ta ordet på tunga;
- ha skarp tunge;
- tøyme tunga si
språk, tungemål
Døme
- framand tunge;
- norsk tunge
noko som liknar ei tunge (1, 1)
Døme
- breen endar i ei tunge nedover dalen;
- kjolen hadde tunger i halslinninga;
- tunge i ein pens;
- tunga i kilenota
- - bretunge
  - eldtunge
  - landtunge
  - tiriltunge

bite seg i tunga
uttrykk for anger med det same ein har sagt noko
eg kunne ha bite meg i tunga
dansk tunge
fellesnemning på dansk, norsk, svensk og islandsk språk i mellomalderen
ha på tunga
nesten hugse (noko), skulle til å seie (noko)
eg har det på tunga
halde tann for tunge
teie
lære seg å halde tann for tunge
halde tunga beint i munnen
konsentrere seg for å halde jamvekta, passe på at alt går rett føre seg
rette tunge
strekkje ut tunga som uttrykk for vanvørdnad eller hovmod
tale i tunger
under religiøs ekstase: tale, lydar eller eit framand språk som må tolkast for tilhøyrarane
tale med to tunger
seie snart det eine, snart det andre;
seie motstridande ting
tunga på vektskåla
det som kan avgjere ei sak
han røysta nei og vart tunga på vektskåla
vonde tunger
folk som sladrar og vil sverte ein