Nynorskordboka
triumvir
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein triumvir | triumviren | triumvirar | triumvirane |
Opphav
frå latin, av tres ‘tre’ og vir ‘mann’Tyding og bruk
medlem av eit triumvirat (1)
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein triumvir | triumviren | triumvirar | triumvirane |