Nynorskordboka
triumvirat
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit triumvirat | triumviratet | triumvirat | triumvirata |
Opphav
av latin triumviratus, av tres ‘tre’ og vir ‘mann’Tyding og bruk
- råd eller kollegium på tre menn i det gamle Roma
- gruppe på tre (mektige) personar
Døme
- eit trumvirat av generalar