Nynorskordboka
trapp
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei trapp | trappa | trapper | trappene |
Opphav
frå lågtysk, av trappen ‘stige tungt, stampe’Tyding og bruk
- rekkje av steg eller avsatsar som fører oppover eller nedover til eit anna plan eller nivå
Døme
- ho gjekk opp trappa;
- han kom ned trappa;
- klatre opp ei brei trapp
- som etterledd i ord som
- gardintrapp
- kjellartrapp
- rulletrapp
- vindeltrapp
- avsats framfor inngangsdør;
Døme
- sitje på trappa og vente;
- gå ut på trappa
- rekkje av avsatsar som liknar ei trapp (1);jamfør laksetrapp
Faste uttrykk
- på trappenei vente;
i kjømda - slite trappene hoskome ofte til