Nynorskordboka
trapp 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei trapp | trappa | trapper | trappene |
Opphav
frå lågtysk av trappen ‘stige tungt, stampe’Tyding og bruk
- (samanhengande rekkje av) steg eller avsatsar som fører oppover eller nedover til eit anna plan eller nivå
Døme
- gardintrapp;
- kjellartrapp;
- rulletrapp;
- vindeltrapp;
- ho gjekk opp trappa;
- han kom i trappa
- rekkje av avsatsar som liknar ei trapp (1)
Døme
- laksetrapp
Faste uttrykk
- på trappenei kjømda
- slite trappene hoskome ofte til