Nynorskordboka
tonefall
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit tonefall | tonefallet | tonefall | tonefalla |
Tyding og bruk
skifting i tonehøgd gjennom eit ord eller ei ytring;
Døme
- ho har nordnorsk tonefall;
- eit muntert tonefall