Nynorskordboka
taum
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein taum | taumen | taumar | taumane |
Opphav
norrønt taumrTyding og bruk
- snor, snøre (1
Døme
- fortaum
- band, snor som ein styrer eit trekkdyr med
Døme
- gje, få taum – òg overf: gje, få råderom
Faste uttrykk
- gje frie taumarla (nokon) få handlefridom
- halde i taumaneha makta;
styre, bestemme - stramme taumanegje mindre spelerom