Artikkelside

Nynorskordboka

snor 1

substantiv hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ei snor	snora	snorer	snorene

Opphav

kanskje frå lågtysk

Tyding og bruk

tynt tau, (tjukk) tråd;

line (, snøre (, streng (

Døme

klessnor;
mursnor;
snorene på uniforma;
dra i snora på vassklosettet – løyse ut vasstraumen