Nynorskordboka
svare 2
svara
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å svaraå svare | svararsvarer | svarte | har svart | svar! |
| svarar | svara | har svara | svar!svara!svare! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| svart + substantiv | svart + substantiv | den/det svarte + substantiv | svarte + substantiv | svarande |
| svara + substantiv | svara + substantiv | den/det svara + substantiv | svara + substantiv | |
Opphav
norrønt svaraTyding og bruk
- uttale seg munnleg eller skriftleg eller med kroppsspråk på tiltale eller spørsmål;gje svar (1)
Døme
- svare når ein blir spurd;
- elevane svarte greitt på alt;
- svare på ein førespurnad;
- kva skal ein svare til slikt?
- svare med eit smil
- ta til motmæle
Døme
- du skal ikkje svare vaksne folk;
- svarer du òg?
- gje atterljom
Døme
- bergveggen svarte når ein ropte
Døme
- motoren svarer lett når ein gjev ekstra gass
- gå til mottrekk
Døme
- lønene vart sette ned, og arbeidarane svarte med streik;
- han greidde ikkje å svare på spurten til konkurrenten
- stå til rekneskap
Døme
- dette må du svare for sjølv;
- ingen tingar svarer for meir enn han har teikna seg for
Døme
- svare skatt
- falle saman (med);høve (med)
Døme
- dei to omgrepa svarer heilt til kvarandre;
- resultatet svarte ikkje til innsatsen
Faste uttrykk
- svare segløne seg
- han må rekne ut om det svarar seg økonomisk