Nynorskordboka
stynje
stynja
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å stynjaå stynje | styn | stunde | har stunt | styn! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| stund + substantiv | stunt + substantiv | den/det stunde + substantiv | stunde + substantiv | stynjande |
Opphav
norrønt stynjaTyding og bruk
puste, sukke tungt så det høyrest;
Døme
- dei gjekk og stunde i varmen;
- stynje av smerte