Artikkelside

Nynorskordboka

stryk

substantiv inkjekjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
eit stryk	stryket	stryk	stryka

Opphav

norrønt strykr m ‘sterk vind’; av stryke

Tyding og bruk

stad i, parti av ei elv der straumen er strid
Døme
- elva renn snøgt i fossar og stryk
det å stryke til eksamen
Døme
- det var over 20 prosent stryk (til eksamen) i år
bank (3, juling, pryl (2
Døme
- få stryk;
- gje ein stryk