Artikkelside

Nynorskordboka

juling

substantiv hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ei juling	julinga	julingar	julingane

Opphav

Tyding og bruk

det å gje nokon fleire slag (og spark), til dømes som straff eller av sinne;
pryl (2, bank (3, 2)
Døme
- få juling;
- gje nokon juling
hard behandling;
hard påkjenning
Døme
- partileiaren måtte tole mykje juling på landsmøtet

Faste uttrykk

som juling
brukt forsterkande: svært, enormt;
som berre det
han var stygg som juling;
skogen veks som juling;
det gjekk som berre juling