Nynorskordboka
status
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein status | statusen | statusar | statusane |
Opphav
frå latin, av stare ‘stå’Tyding og bruk
- posisjon i høve til eit system, ei gruppe eller ei rangfølgje;rang, stilling
Døme
- ha høg diplomatisk status;
- få status som sjølvstendig stat;
- endringar i ekteskapleg status
Døme
- eit yrke som gjev status
- oversyn over aktiva og passiva i ein rekneskap ved slutten eller byrjinga av ein rekneskapsbolk
- oversyn over ei stode eller ein situasjon
Døme
- kva er status no?
Faste uttrykk
- gjere opp status
- utarbeide ein endeleg rekneskap (1)
- gjere opp status ved årsskiftet
- skaffe seg oversikt over ein situasjon for å finne ut kvar ein står
- bli 40 år og gjere opp status i livet