Nynorskordboka
stat
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stat | staten | statar | statane |
Opphav
gjennom lågtysk; frå latin status ‘tilstand’Tyding og bruk
- geografisk område som dannar ei sjølvstendig politisk eining;
Døme
- statane i Europa;
- ein fri og sjølvstendig stat
Døme
- staten Sonora i Mexico
- samnemning for dei politiske, administrative og juridiske organa som styrer ein stat (1)
Døme
- vere tilsett i staten;
- betale skatt til stat og kommune;
- staten bør hjelpe næringane i utkantstrøka
Faste uttrykk
- stat i statenorgan eller institusjon som har (for) stor makt og sjølvstende i eit land
- i somme land er hæren ein stat i staten