Nynorskordboka
spikar
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein spikar | spikaren | spikrar | spikrane |
Opphav
frå lågtysk; samanheng med spikTyding og bruk
grann og kvass metallnagle eller -stift med hovud
Døme
- slå i ein spikar;
- tynn som ein spikar
Faste uttrykk
- koke suppe på ein spikargjere mykje ut av lite
- treffe spikaren på hovudetfinne det rette ordlaget;
gje ein høveleg karakteristikk;
seie noko slåande