Nynorskordboka
solitær 2
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| solitær | solitært | solitære | solitære |
Opphav
gjennom fransk; frå latin av solus ‘aleine’Tyding og bruk
- i botanikk, om plante: som står for seg sjølv
Døme
- solitære tre
- om dyr, særleg insekt: som ikkje lever i eit ordna samfunn;motsett sosial (2, 2)
Døme
- solitære bier