Nynorskordboka
snø 2, snøe
snøa
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å snø | snør | snødde | har snødd | snø! |
har snøtt | ||||
å snøaå snøe | snøar | snøa | har snøa | snø!snøa!snøe! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
snødd + substantiv | snødd + substantiv | den/det snødde + substantiv | snødde + substantiv | snøande |
snøtt + substantiv | ||||
snøa + substantiv | snøa + substantiv | den/det snøa + substantiv | snøa + substantiv |
Opphav
norrønt snjóvaTyding og bruk
- falle snø;kome nedbør som snø
- det snødde jamt og tett
- fyllast eller bli dekt med snø
- vegen snør att, full
Faste uttrykk
- snø innebli isolert på grunn av sterkt snøfall
- snø nedbli dekt av snø