Nynorskordboka
sløyfe 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei sløyfe | sløyfa | sløyfer | sløyfene |
Opphav
frå tyskTyding og bruk
- knute på band, lisse eller liknande med to lykkjer og to lause endar, nytta til pynt eller når ein knyter skolisser, gaveband eller anna
Døme
- knyte sløyfer;
- ha sløyfe i håret;
- ha svarte dress med kvit skjorte og sløyfe i halsen;
- hesten fekk kvit sløyfe på sjået
- som etterledd i ord som
- hårsløyfe
- silkesløyfe
- tversoversløyfe
- bogeforma rørsle, bane eller linje som minner om lykkjene i ei sløyfe (1, 1)
Døme
- løypene gjekk i sløyfer;
- kablane ligg i sløyfer i golvet
- lykkjeforma tog- eller trikkeskjene som lèt tog eller trikk vende
- som etterledd i ord som
- trikkesløyfe
- stadig gjentaking av film- eller lydklipp
Døme
- spele opptaket i sløyfe
- tynn list, til dømes under lektene på tak med takstein