Nynorskordboka
sløyfe 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei sløyfe | sløyfa | sløyfer | sløyfene |
Opphav
frå tyskTyding og bruk
- band (I,1 og 2), knytt(e) i lykkje(r)
Døme
- silkesløyfe;
- knyte sløyfe;
- ha sløyfe i håret;
- hesten fekk kvit sløyfe på sjået – fekk førstepremie
- sirkelforma bukting på ei trikkelinje eller eit jernbanespor
Døme
- trikkesløyfe;
- vendesløyfe
- tynn list til dømes under lektene på tak med takstein