Artikkelside

Nynorskordboka

slutt 1

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein slutt	slutten	sluttar	sluttane

Opphav

frå lågtysk; av slutte

Tyding og bruk

det at ein tilstand held opp;
ende (1, utgang
Døme
- dagen lid mot slutten;
- filmen hadde ein trist slutt;
- få, gjere slutt på noko;
- til slutt – til sist
siste del, rest
Døme
- drikke slutten av brennevinet

Faste uttrykk

til siste slutt
heilt til det ikkje er meir (tid) att;
heilt til endes
dei kjempa til siste slutt