Nynorskordboka
skrape 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei skrape | skrapa | skraper | skrapene |
Tyding og bruk
- reiskap til å skrape (2, 1) med
- som etterledd i ord som
- vegskrape
- klandrande, refsande tiltale;reprimande, overhøvling
Døme
- gje nokon ei skrape for slurvearbeidet
- rift eller merke laga med noko kvast;skramme
Døme
- ho kom frå hendinga utan ei skrape
Faste uttrykk
- skrape i lakkenskade på omdømet
- dommen gav departmentet ei skrape i lakken