Nynorskordboka
skrakle
skrakla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å skraklaå skrakle | skraklar | skrakla | har skrakla | skrakl!skrakla!skrakle! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| skrakla + substantiv | skrakla + substantiv | den/det skrakla + substantiv | skrakla + substantiv | skraklande |
Opphav
lydord; kanskje samanheng med harke (4Tyding og bruk
- gje ein sprokken, skurrande lyd
Døme
- det skrakla i lekkja
- gå seint og ustøtt