Nynorskordboka
skjelm 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein skjelm | skjelmen | skjelmar | skjelmane |
Opphav
frå lågtysk, opphavleg ‘kadaver’Tyding og bruk
Døme
- det lurte ein skjelm i auga hans
Faste uttrykk
- ein annan gang er ein skjelmdet er ikkje sikkert at det kjem ein ny sjanse
- gjere ein skjelm uretttru at nokon er verre enn dei er;
ta feil av nokon