Nynorskordboka
skinke 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei skinke | skinka | skinker | skinkene |
Opphav
samanheng med skank; frå lågtysk ‘lårbein’Tyding og bruk
baklår (av ein gris)
Døme
- hengje opp ei skinke til speke