Nynorskordboka
skifte 1
substantiv inkjekjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
eit skifte | skiftet | skifte | skifta |
Opphav
norrønt skipti; av skifte (2Tyding og bruk
- oppgjer, deling av bu (2, 1) eller anna sameige
Døme
- jordskifte;
- takk for skiftet – takk for samværet under måltidet
- skogteig som ein person, eit arbeidslag skal hogge;jordteig som blir brukt i eitt utan oppdeling, til dømes i eit fast grødeskifte
- i eldre tid: skysstasjon;
Faste uttrykk
- leggje under skifteskifte eit bu