Nynorskordboka
bismar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein bismar | bismaren | bismarar | bismarane |
Opphav
norrønt bismari; frå lågtyskTyding og bruk
vekt (5) med ei vektstong som er utstyrt med krok eller vektskål og lodd (1, 1);
jamfør bismarpund