Nynorskordboka
proklama
substantiv inkjekjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
eit proklama | proklamaet | proklama | proklamaa |
Opphav
frå mellomalderlatin; samanheng med proklamereTyding og bruk
i jus: kunngjering til kreditorar eller arvingar om at dei må melde krava sine innan ein viss frist;
jamfør preklusiv